၀ိဥာဥ္ေတြ..

ညွာတာပါ...စာနာပါ..
တစာစာ ေအာ္ေနလည္း
ကူညီမႈက ဟို အေ၀းမွာ....
ေနစရာ အိုးအိမ္ေတြ ပိျပားကပ္လို႔
မျပိဳလဲတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးရဲ့ သစ္ကိုင္းေတြမွာ
ျခံဳ ပုတ္ေတြထဲမွာ တိုးေ၀ွ႔လို႔ ေနေနၾကရတယ္..
ဘယ္ေနရာ ေရာက္မွန္းမသိတဲ့
ေပါ့ပါးတဲ့ ငါ့ ခႏၶာ ေလထုနဲ႔ အတူ
ဟိုဟိုဒီဒီ လႊင္႔ေမ်ာေနခဲ့တယ္...
၀တ္စရာ ဗလာနတၱိနဲ႔
အမွတ္မရွိတဲ့ ငါ့ စိတ္ က
ငါေနခဲ့တဲ့ ဒီအိမ္ေလးမွာ ပဲ တ၀ဲလည္လည္..
ေနစရာ စားစရာနဲ႔
ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘံုဗိမၼာန္တစ္ခု
ငါ ေတာင့္တေနမိတယ္....
ကိုးကြယ္စရာ ဘုရား ၊ တရား ပဲရွိေပမယ့္
စြဲလန္းမိတဲ့ တဏွာ အစြဲ မခြ်တ္ႏိုင္လို႔
ဒီ ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ ရသလားဆိုတာ...
ငါစဥ္းစားလို႔ မရဘူး....
အမွ် ေပးေ၀မယ့္ သူေတြကိုပဲ
ရက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ ေစာင့္ ရဦးမယ္..
နာဂစ္ ဆိုတဲ့ မုန္တိုင္းၾကီးက ရက္စက္လြန္းတယ္.....။ ။