မိုးကုန္လို႔ ေဆာင္းကူးခဲ့ျပီ.....
တစ္ေလာကလံုး ျမဴႏွင္းမႈန္ေတြ သိုင္းျခံဳခဲ့ျပီ.......
မႈိုင္းမႈန္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီး ၊ျမဴခိုးေ၀တဲ့ ထင္းရႈးေတာင္တန္းၾကီး.........
ဒီအခ်ိန္ဆို ခြာညိဳေတြလည္း ပြင့္ေလာက္ေရာေပါ့......
ရွမ္းရိုးမၾကီးလည္း ခ်ယ္ရီပန္းေတြ ေ၀ေနေလာက္ျပီ...
ခ်ယ္ရီေတြရဲ့ အလွတရားကို ျမင္ေနၾကမို႔ သတိမထားမိေပမယ့္
ေဆာင္းကူးရင္ေတာ့ ခ်ယ္ရီေတြနဲ႔ တြဲျပီးျမင္ေနတတ္ျပီ...
ေတာင္တန္းၾကီးကိုလည္း လြမ္းလွျပီ....။
အခ်မ္းဒဏ္လြန္ဆန္ဖို႔ ေထြးညိုမဟုတ္တဲ့ ဆန္*(.....) ကိုငါရွာရဦးမယ္...
ထမင္းမရွိရင္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းျပီး .....
ဟင္းအတြက္ေတာ့ ပဲပုပ္ေထာင္းနဲ႔၀က္အူေခ်ာင္းေၾကာ္လိုက္မယ္.....
ခ်စ္တဲ့ ရိုးမေတာင္တန္းၾကီးေပၚမွာ
မနက္ျဖန္ဆို လက္ဖက္ခူးသြားရဦးမယ္....
"ကံုးက...ကံုးက" အသံၾကားလည္း "လမုန္းအက" ကို မက နိုင္ေတာ့ဘူး.....
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေရွ႕သံလြင္ရဲ့ ရိုးရာပြဲ ...
စိတ္ဆိုးသလား *ေနာင့္နန္းေအာင္ ရယ္.....။
ျပစရာသက္ေသကေတာ့ ခ်ယ္ရီပန္း ေတြေပါ့...
ေနာက္တစ္ခုက ရွမ္းရိုးမက ေတာင္တန္းၾကီးေပါ့.....
ဒီ ေမာင္ အမည္လြဲမွားေခၚပါနဲ႔လား နန္း ရယ္......
"ေနာင့္...ရာပင္....လန္း(မ္)နာ့...".................။
*ေနာင့္နန္းေအာင္ = ခ်စ္ညီမေလး
*ေနာင့္...ရာပင္....လန္း(မ္)နာ့...= ခ်စ္သူရယ္မေမ့နဲ႔ေနာ္
*(.....) = အရက္
ဒီ blog ေလး ဖတ္ရေတာ႕မွ ႐ွမ္းေတာင္တန္းနဲ႕ နန္းတုိ႕ ေမာေၿမကုိ သိပ္ၿပီး လြမ္းတယ္။